Dat we in pleegzorg willen instappen staat meer dan vast, maar ook voor een eigen kindje laten we de deur nog altijd open staan, ook al is het niet altijd makkelijk om te aanvaarden dat het er misschien niet meer komt. Maar het is dubbel. We willen een eigen kindje niet "tegen houden", maar Moeder Natuur beslist er wel mooi zelf over dat er nu geen eigen kindje meer komt, momenteel. Vandaag bij de gynaecoloog geweest en heb zowel links al rechts op mijn eierstok een cyste. Die zorgen er dan op hun beurt voor dat mijn lichaam helemaal stil staat. Ik word niet ongesteld, krijg geen eisprong, kan niet zwanger worden. Ik heb medicatie gekregen en daarna zou het allemaal terug vlotjes moeten draaien. En op weg van het ziekenhuis naar huis las ik het volgende :
"We willen niet alleen onder controle hebben dat ons verlangen wordt gerealiseerd, maar ook hoe. We hebben beelden van wie op welk moment onze droom zal vervullen. We gaan daarbij uit van het oude, baseren ons op wat we kennen, wat we al weten. We zien daarom soms over het hoofd, wat zich aandient en wat nieuw en onbekend is. ... Als je hoopt op het moederschap, richt je je verlangen op een eigen kind. Maar misschien wordt je droom op een andere manier ingevuld. Word je moeder voor een pleegkind, een stiefkind, ... Je kunt niet alles regelen, je kunt alleen kansen creëren, de mogelijkheid openen dat er vervulling op je pad komt. Ben je bereid het antwoord op je verlangen te ontvangen, ook als het er anders uitziet dan je je had voorgesteld ?"
Uit : "Wat echt belangrijk is - Zingeving voor elke dag" van Karen Wassink
En dat zo'n tekst -in een boek dat helemaal niet over pleegzorg gaat- op zo'n dag op mijn pad komt ? Dat kan toch geen toeval zijn ?
—————