Kennismakingsavond 4 juni 2012

Gisterenavond dus ons eerste contact met Pleegzorg.  Een info-avond die een dikke 2 uur geduurd heeft met alle basisinfo over wat pleegzorg is, welke vormen van pleegzorg er zijn, ervaring van een pleegmama, tijd voor vragen, ...  Eigenlijk werd het allemaal een beetje horror voorgesteld, diegenen die niet 200% gemotiveerd zijn in pleegzorg zullen zich niet inschrijven of stapten zelfs al na de uitleg op.

Dat pleegzorg geen bezoekje aan een pretpark is, dat was mij voordien al duidelijk.  Meestal krijg je een kindje uit een probleemgezin of een kind dat zelf problemen heeft en waar de ouders even de zorg willen overlaten aan iemand anders.  De ouders blijven de ouders, jij mag enkel de taken eventjes overnemen, maar de ouders mogen "alles" blijven meebeslissen over hun kind.  Er worden meestal ook bezoekreglingen afgesproken, dus je gaat eigenlijk een soort co-ouderschap aan. 

Er zijn 2 mogelijkheden om pleegouder te worden. 

1. Hetgene ik al gelezen had op de website : Je volgt een soort cursus van 5 avonden en daarin wordt alles van naaldje tot draadje uitgelegd juridisch, financieel, emotioneel, ...  Dit doe je samen met een aantal andere koppels.  Daarna zijn er een aantal gesprekken apart en komen ze ook thuis langs en wordt er ook gesproken met de zusjes (en/of broertjes).  Want als jij pleegouder wordt dan wordt je kind natuurlijk pleegbroer of -zus he.  Daarna beslist een commissie of je pleegouder mag worden.  En dan wordt er een profiel samengesteld, zij helpen je mee beslissen welk kind het best in jouw gezin zou functioneren en je kan natuurlijk zelf ook aangeven wat je "liefst" wil : lange periode, korte periode, crisisopvang, leeftijd, ...
2. Je kiest enkel voor GOP (gezinsondersteunende pleegzorg) en kan na 3 gesprekken pleegouder worden (als je "goed" bevonden bent).  Het grote verschil tussen GOP en de rest van pleegzorg is dat kinderen in GOP vrijwillig bij jou in het gezin komen (dus geen gedwongen plaatsing via jeugdrechter bvb), maar alleenstaande ouders die bvb naar het ziekenhuis moeten en geen opvang hebben kunnen beroep doen op GOP en pleeggezinnen.  Is wel beperkt tot de leeftijd van 12 jaar (en bij een kind dat dubbelde op school tot 13, dus in principe tot einde lagere school) en beperkt tot maximum 90 dagen.  Mogen aansluitende zijn, maar ook gespreid over 2 jaar (bvb alleenstaande mama eens ontlasten 1 week-end op 2)  Omdat dat dus geen getraumatiseerde kinderen zijn hoeft die lange procedure om pleegouder te worden niet.

Wat gaan wij nu doen ? De twee.  Omdat de eerste mogelijkheid toch wel lang aansleept (cursusavonden zijn pas oktober/november), dus zeker nog geen pleegouder in 2013 gaan we ons ook inschrijven voor GOP.  In principe kan je na het doorlopen van de volledige procedure bij nummer 1 ook GOP doen, maar wij willen eventueel sneller een kindje (of een ouder) helpen, dus gaan we voor beiden inschrijven.  Zo kunnen we na die 3 gesprekken eventueel als GOP-pleegouder worden en gaan we dan in oktober/november door voor de rest.  Maar, eigenlijk willen we nu eerst zien hoe pleegzorg voor ons verloopt en dat kan denk ik het best door een kindje op te nemen in ons gezin dat niet gedwongen geplaatst is en niet zo heel lang blijft.  Zo kunnen zowel wij als de kinderen even wennen aan het idee "pleegzorg".  Is er iemand waarbij het heel erg tegen valt dan zijn we na maximum 90 dagen weer vrij en zijn we niet verplicht nog kinderen op te nemen.

Maar als dat wel goed verloopt en we hebben ons lang traject doorlopen dan gaan we waarschijnlijk inschrijven voor crisisopvang voor kleintjes.  Met het voordeel dat ik elke dag thuis ben, dat baby'tjes hier kunnen blijven en niet naar een opvang moeten.  Vond het beangstigend dat er gisterenavond iemand vroeg : "Ja, mag je dan je pleegkind naar een onthaalmoeder brengen ?"  Die madam antwoorde daar dan nog "Ja" op met de mededeling dat "gezinnen" anders zijn dan vroeger en dat ze geen enkel gezin in hun (west-vlaams) bestand hebben waarvan het geen tweeverdieners zijn.  Dus, ook pleegkindjes moeten naar een onthaalmoeder.  Rampzalig.  Een kind heeft al een slechte start gehad en dan kan het zich niet hechten aan een pleegouder, maar moet het ook meteen naar een onthaalmoeder.  Vind ikzelf niet aanvaardbaar.

Welke stappen we nu gaan zetten : Bij de huisarts langs om medisch attest dat we geschikt zijn om pleegouder te worden, bij de politie langs voor document van goed gedrag en zeden en vragenlijst invullen over ons.  Gezinssamenstelling, godsdienst, werk, ... en dat dan allemaal samen opsturen en daarbij inschrijven voor de 2 trajecten.  En dan weer wachten. 

Dat ze nood hebben aan plaatsen werd gisteren duidelijk.  Enkele weken geleden hadden ze een jongetje van 8 dat letterlijk op de jeugdrechtbank zat en waarvoor de rechter beslist had dat het NU naar een pleeggezin moest.  Dan komt in eerste instantie die crisisopvang in aanmerking en bleek dat ze maar 1 iemand konden bellen in West-Vlaanderen.  (Meestal blijven kinderen binnen hun provincie, ofwel dat de rechter soms vastlegd dat het buiten de provincie moet geplaatst worden, maar dat is zelden.)  En die mevrouw kon geen "ja" zeggen en dan is dat kind dat met moeite nederlands kon in een instelling opgenomen.  Schrijnend ! Ik was er even niet goed van. Maakte mij nog meer gemotiveerd om door te zetten.  En nog meer gemotiveerd dat het wel "snel" moet gaan, ook al zou ik met die snelle procedure ook niet in aanmerking zijn gekomen om dat jongetje op te vangen.

Maar één ding is zeker, wij zijn niet afgeschrikt, WIJ GAAN DOOR !