Eerste vormingsavond (13/12/2012)

Hij is achter de rug, onze eerste vormingsavond.  In één woord was hij "intens". 

Eerst hadden we het klassieke voorstelrondje.  We zijn dus met een klein groepje omdat 2 koppels afgebeld hadden en 2 koppels zonder afbellen er gewoon niet waren.  Zo jammer...  Sommigen moeten zo lang wachten en anderen komen dan gewoon niet af.  We zijn dus met een groepje met 5 koppels en een alleenstaande mama met 3 kids.  We zijn allemaal eind de 30 of in de 40 en er is maar 1 koppel dat zelf geen kinderen heeft.  De rest heeft kids tussen 19 en 7 jaar en ons jongste van bijna 3 valt daar dus een beetje buiten.  Sommigen zitten zelf ook al in een job of omgeving waar pleegzorg wel gekend is.  Werken in een dienst bij geplaatste kinderen, hebben een kinderdagverblijf (en zien soms thuissituaties waar ze zich enorme vragen bij stellen), iemand heeft zelf een pleegzus gehad, mijn ventje heeft zelf ook al pleegkinderen gehad, ...  En we zijn met 2 huismoeders in de groep.  Dit is het enigste wat ik nu over de groep en de andere groepsleden zal vertellen.  Voor de rest ga ik het altijd hebben over wat wij meegemaakt hebben, gezien, gevoeld, ontdekt, gedaan, ... hebben.

De dames die ons wegwijs willen maken in pleegzorg zijn een dame die half-tijds gezinsbegeleiding doet en half-tijds info- en vormingsavonden rond pleegzorg geeft.  De andere dame is zelf pleegmoeder en lerares, maar daarnaast ook meewerkt en info- en vormingsavonden.

De meest intense oefening was gisteren : "Jullie komen in het naar huis gaan een ernstig ongeluk tegen.  6 maanden ziekenhuis en revalidatie.  In jullie netwerk hebben ze wel een oplossing voor jullie oudsten, maar voor het kleintje niet.  Daarom kom ik -van de pleegzorgdienst- bij je op bezoek om te bespreken om haar in een pleeggezin te plaatsen.  Welke vragen en verwachtingen hebben jullie naar de pleegouders toe ?"  Dan kom je tot de conclusie dat je heel veel verwacht, dus, dat ouders naar jou als pleegouder ook heel veel zullen verwachten én dat er niet aan elke verwachting kan worden voldaan.  Het is de bedoeling dat we aan de hand van deze oefening en nog heel wat oefeningen die gaan komen filteren.  Wat willen we niet, wat zien we misschien zitten en wat denken we zeker aan te kunnen.  Terwijl de ene geen kindje met ADHD in huis zou willen, wil iemand anders geen kind met eetproblemen, of nog iemand anders geen islamitisch kind in huis.  Tegen het eind van de 5 avonden moeten we toch wel ons "kindprofiel" kunnen uittekenen.  En niet alleen : "Ik wil een kindje jonger dan 3.", maar ook wat mag er nog bijkomen en wat zie ik liever niet.  Wil ik bvb zo'n kleintje in crisisopvang ? = Nu telefoon en binnen een uurtje staat er hier een agent in burger met een kleintje voor de deur met niks.  Zo van "Trek er uwe plan mee."  Zoek maar uit wanneer het zal eten, slapen, wat het zal aandoen, ...  En, bij een pleegkind krijg er natuurlijk de ouders ook "gratis bij".  Wat doe je als een moeder elke dag voor de deur staat, als een vader 3 keer per dag belt en dreigt dat hij het kind zal komen halen ? Ze zitten ons dus nog te filteren.  Niet gemotiveerde pleegouders in spé gaan volgende keer zeker afhaken.  Bij ons heeft het een omgekeerd effect.  Ventje zat nog steeds in twijfel, sinds gisteren staat hij er 100% achter.  "Ze gaan ons wel weer allemaal zot verklaren, maar ja, we gaan ervoor !"  Deze tekst vind ik nog altijd heel passend : "Als je dood gaat is het niet belangrijk wat je vergaard hebt, maar wel belangrijk wat je voor de wereld hebt kunnen betekenen."  Wel, voor enkele kinderen die op een wachtlijst staan bij pleegzorg willen we iets betekenen.  We zullen wel de wereld niet verbeteren, maar wel de wereld van dat kind hopelijk wat beter maken.  We hoorden gisteren de meest erge gevallen.  Kinderen die een ouder in de gevangenis hebben, ouders die verslaafd zijn, kinderen die misbruikt werden, ...  Kun je daarmee om ? Zie je dat zitten ? Of heb je liever een kindje dat nog niet zoveel heeft meegemaakt.  Bvb van een mama die moet opgenomen worden in het ziekenhuis maar geen opvang heeft.  Jij neemt het kindje even over totdat mama hersteld is.  We hebben dus heel veel vragen gekregen, er maalt dus heel veel door mijn hoofd.  Is als een soort therapie.  Mensen vragen stellen waar ze dan over nadenken en liefst tot de juiste beslissingen komen.  Ook een enorme vragenlijst gekregen over hoe we als kind waren, hoe onze ouders zijn, wat we belangrijk vinden bij opvoeden, welke familietradities we in ere houden, of we geloven, ... Even naar jezelf kijken.  Wie ben ik ? Uit welk nest kom ik ? Hoe ga ik om met mijn eigen kinderen ? Wat zijn mijn min-puntjes ? 

Volgende week dus weer.  Er komen nog dingen aan bod zoals hechting, juridische en financieele kant, ... en de 4e avond worden er mensen uitgenodigd die met pleegzorg te maken hebben en waar wij vragen naartoe hebben.  Dat kan iemand zijn die crisisopvang doet of zelfs een jeugdrechter.  Is te zien hoe de eerste avonden lopen en adh daarvan worden er dan enkele sprekers uitgenodigd.