Brief aan een fictief pleegkind.

Eén van onze opdrachten was een brief aan een fictief pleegkind schrijven.  Ik wil hem even meegeven.

Hallo !

Met de muziek van Kaatje en Kamiel op de achtergrond schrijf ik je deze brief. Mijn jongste dochter is er gek van. Misschien jij ook wel. Of hou je meer van Plop, Bumba of Woezel en Pip ? Binnenkort zullen we dat weten, want we zetten voor jou onze deur open. Je papa en mama kunnen nu even niet voor je zorgen en wij hebben ooit beslist dat we onze deur en ons hart willen open zetten voor kindjes zoals jij. Kindjes die voor welke reden ook even niet thuis kunnen wonen. We hebben er voordien lang over nagedacht, maar nu we dat telefoontje kregen moesten we helemaal niet lang nadenken. Ook al kennen we jou niet, wij zijn er klaar voor. Ook onze eigen kinderen moesten in het begin ook even aan het idee wennen -want jij komt ook in hun (t)huis wonen, bij hen aan tafel zitten en komt ze misschien 's nachts ook wakker houden met gehuil- maar ze zien het nu he-le-maal zitten. Er zullen geen 2 paar armen (van mij en ... ) jou omarmen, maar er zullen ook 3 meiden zijn die je warm welkom heten.

Eigenlijk hebben we hier een beetje een “speciaal” gezin. Een nieuw-samengesteld gezin zoals ze dat zo mooi noemen. Meestal wonen er hier 3 kinderen, soms zijn er ook eens andere kinderen of hebben we hier maar 1 kindje. Ik heb 2 meiden (12 en 8) die meestal bij ons wonen (en als ze niet hier zijn, dan zijn ze bij hun papa), samen hebben we een prinses van 3 en dan heeft xxx ook nog eens 3 grote meiden die bij hun mama wonen en hier af en toe eens op bezoek komen. Misschien heb je ook wel het geluk hen te ontmoeten. En ik weet zeker. Die armen van die grote meiden zullen je ook plat willen knuffelen. Als jij dat wil natuurlijk. Niks moet. Wil je liever aan hen gewoon een handje geven of eens van heel ver kijken, ook goed. Alles mag hier. Iedereen mag hier zichzelf zijn. En hopelijk vind je door jezelf te zijn hier ook heel snel je plekje. Een tijdelijk plekje. Want zo wie zo ga je binnenkort terug bij papa en mama wonen. Ga je weer in je eigen bed slapen, geeft je mama je elke avond een “slaapwelzoen”, kun je weer de hond van de buren horen blaffen en kun je terug naar je vertrouwde kinderdagverblijf. Hetgeen wij voor jou willen doen zal maar een heel klein stukje van jouw leven zijn. En als je groot zal geworden zijn zul je je er waarschijnlijk niks meer van herinneren. Maar ik hoop dat het stukje pad dat we nu samen bewandelen een heel klein stukje van jouw levenspad wordt. En als je groot geworden bent en je zou hier plots voor de deur staan dan zal ik je nog heel wat verhalen kunnen vertellen van de tijd dat je hier was, wees er maar zeker van dat ik je nooit zal vergeten. Maar, we hebben geen glazen bol. Vandaag is onze dag 1. Vandaag maken we samen een start en ontmoeten we mekaar voor het eerst. Als een mama die haar pasgeboren baby'tje voor het eerst ziet zal ik jou voor het eerst zien vandaag en zal ik jou proberen te begrijpen. Ik zal je alles proberen te geven wat je nodig hebt. Want, we moeten samen op pad, eventjes. Als er ergens een God is, dan heeft hij dat misschien zo voor ons uitgestippeld. Of als we er zelf wat over te zeggen hebben, dan hebben we misschien vooraf al samen beslist dat we hier nu moeten staan, dat we nu mekaar moeten ontmoeten. Wie weet.

Liefs, x