Pleegzorg Vlaanderen steekt zijn schouders onder dit probleem.  Wie niet begeleide minderjarige vluchtelingen wil opnemen zou dat kunnen in een pleegzorgstatuut.  Meer info vind je hier : https://www.pleegzorgvlaanderen.be/nieuws/geef-de-wereld-een-thuis

Zelf hebben wij ons (nog) niet ingeschreven...  Waarschijnlijk zullen we dit ook niet doen.  We hopen ons nog heel lang in te kunnen zetten voor Belgische pleegkindjes, voor kindjes van uit de buurt.  Zoals voor dat kleine bengeltje dat we momenteel extra hebben in ons gezin.

Dit artikel even ter aanvulling... van de andere kant bekeken : https://www.lorinparys.be/nieuws/de-boemerang-van-de-goede-bedoelingen

Ik had een weddenschap moeten aangaan...  Een 3-jarige die altijd kleinste kind is geweest in huis wordt toch wel een beetje een jaloers ettertje als er een kleiner kindje bijkomt.

In eerste instantie keek ze de kat uit de boom.  Dat kleine wezentje vond ze wel dik ok, het feit dat weer eens kon met babyspeelgoed spelen (met heel veel muziekjes en belletjes) vond ze ook wel leuk.  Maar de aandacht delen was iets anders.  Voordien had ik gedacht dat we ze geen seconde gingen mogen vertrouwen met pleegkindje.  Maar bleek achteraf gezien niet zo te kloppen.  Ze deed niks naar het kindje.  Niet ongezien nijpen, haar duwen, in haar ogen prutsen, ... enkel als het tijd was voor een flesje kwam ze het liefst de clown uithangen zodat baby niet meer wou drinken.  Maar anders deed ze de eerste week alsof dat kindje lucht was, er nooit geweest was, het haar helemaal niks deed, ...  Maar haar zussen, amaai, die werden het doelwit van terreur.  Bijten naar hen, slaan, stampen, nijpen, ... en niet meer luisteren naar papa en mama.  Maar na een week ging de storm liggen, we kregen onze kleine meid terug, enkel was ze precies wat gegroeid (vooral geestelijk) en werd pleegkindje haar nieuwe vriendinnetje.  Samen spelen op de mat, tonen hoe ze moest kruipen, zot doen dat pleegje in een bulderende lach uitbarstte, ...  Met een aftelkalender keken we elke dag hoe lang pleegje nog zou blijven, zo was het voor haar heel duidelijk.  Want ze zou niet blijven, pleegje kwam logeren, zo hadden we het van dag 1 uitgelegd.  En zo ging ze terug naar huis, wij met een nieuw hoofdstuk in ons levensboek en onze 3-jarige dochter een ervaring rijker.  Op naar een nieuw pleegkindje, nu weer vol ongeduld wachten op een telefoontje...

Kleine kleertjes in de wasmachine, babyspeelgoedjes uit de kast, babybedje op de kamer, een dikke bol op de kalender, ...  We zetten alles klaar voor de komst van ons eerste pleegkindje.  Benieuwd hoe het zal lopen en vooral hoe onze dochter van 3 het zal vinden niet meer het kleinste meisje in huis te zijn.

Vandaag stopt onze weg naar pleegzorg een klein beetje.  We hebben de eindmeet bereikt in wat betreft vorming en toelating.  Ons gezin werd weerhouden, we staan op de lijst om aan pleegzorg te doen.  Vandaag hebben we dan ook onze samenwerkingsovereenkomst ondertekend.  Dat er vooral met zorg en respect moet omgegaan worden met de privacy van pleegkinderen is meer dan logisch.  Om nog verder te schrijven op deze blog over hoe pleegzorg verloopt binnen ons gezin is er dus geen ruimte.

Qua informatie wil ik dit blogje wel zo nu en dan eens bijwerken.  Als er iets in de media komt, of ik lees een goed boek over pleegzorg dan wil ik het hier wel delen.  Want er komen intussen heel veel mensen lezen en vermoed dat daartussen wel heel veel mensen gewoon op zoek zijn naar info over pleegzorg.  Heb je zelf iets interessants om te posten kun je de link of het artikel doorsturen via het mailadres op mijn blog.

Ik hoop dat mijn blog anderen ook aanzet om de stap te zetten, de stap naar de zorg van een kind(je) eventjes overnemen van de ouders tot ze weer samen op weg kunnen gaan.  We hopen binnenkort een kindje een warm plekje te geven, we zijn bereid samen te werken met ouders en we zullen ook met heel veel liefde het kindje terug aan de ouders terug overdragen als de tijd daar rijp voor is.  We zijn er helemaal klaar voor.

Onze bundel hebben we gelezen, goedgekeurd en getekend en is nu op weg naar het bureau van pleegzorg.  De eindmeet in zicht.

https://www.klasse.be/ouders/34253/van-thuis-herinner-ik-me-alleen-ruzies/?mt=oudersxtr/177/u6cb10db9a784eb19&utm_campaign=2013-05-31&utm_medium=email&utm_source=oudersxtr&utm_content=De%20reporter

Voila, nu is het eventjes wachten op het verslag om dan de ondertekenen, wachten op een telefoontje van de GOP-begeleidster, wachten op telefoontje dat we "in de running" zijn en dan wachten op een telefoontje voor pleegzorg.  Laat dat kleine boeleke maar komen.

Schuiven jullie allemaal aan voor een stukje taart... Dit blogje bestaat 1 jaar !

In cijfers gezien wil dit zeggen : In mei vorig jaar : 9 mensen die regelmatig kwamen lezen, topmaand in dit jaar : februari 2013 met 176 unieke bezoekers en de meesten komen gemiddeld 4 a 5 keer per maand lezen.  Dat maakt dat mensen die dit blogje volgen toch wel 1 keer per week komen kijken hoe de weg naar pleegzorg loopt.  In het begin allemaal mensen die ons kennen en persoonlijk het linkje hadden gekregen, nu mensen van overal, heel veel onbekenden die via via ons blogje vonden en blijven volgen. 

We hebben een datum om de dingen waarover op het team nog wat vragen waren (en die onze contactpersonen niet konden beantwoorden) aan te vullen in ons dossier.  Vrijdag 31 mei.... We kunnen wéér aftellen.  Hopelijk is het einde van gans die procedure nu toch eindelijk in zicht.  Media staat weer vol met hulpkreten naar pleegouders/pleegzorg en wij blijven hier maar de gedachte hebben dat we enkel ter plaatse staan te trappelen.  Een mens zou zich voor minder afvragen of wij nu zo'n moeilijk dossier hebben of als wij nu zo'n speciaal leven hebben/hadden waardoor er zoveel vragen zijn.  Allez hop, nog 10 dagen...

Ik kon het niet meer aan...  Mijn maag draaide, mijn hoofd deed pijn, ...  Ik heb dan maar om 16u30 mijn ventje  laten bellen.  Onze contactpersoon was er niet, de secretaresse kon ons niet verder helpen.  Maar 2 minuten later belde er al een andere persoon die ons uit ons lijden wou verlossen : Het team heeft ons dossier goedgekeurd.  Joepie !!! Goed nieuws om dit lange week-end in te gaan.  De rest horen we dan volgende week wel van onze selectiemedewerker. 

Ja ! Ja ! Ja !!!!!! Zo blij !!!